Het is gedaan, we hebben een akkoord van de achterban waardoor het onderhandelingsresultaat is omgezet naar een overeenkomst. We liggen op koers voor een nieuwe ABP-regeling per 1 januari 2027. Dat ging niet zonder slag of stoot, maar opvallend eensgezind aan de overlegtafel. Als het goed gaat wordt het vaak niet gezien. En in die relatieve stilte hebben we de basisafspraken gemaakt hoe het inkomen van ruim 3,2 miljoen Nederlanders nu en in de toekomst wordt bepaald. Daar komen nog vele mensen bij en ook partners, kinderen en nabestaanden gaan er mee te maken krijgen.
Die eensgezindheid aan de overlegtafel is bijzonder. Dat komt omdat de sociale partners aan tafel gelijkwaardig zijn in het overleg en zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid. Daarmee wordt over schaduwen heengestapt en is goed luisteren en elkaars problemen helpen oplossen de sleutel tot succes. Onderweg zijn we op de proef gesteld. Het is verbazingwekkend hoe éénzijdig sommige mensen dit onderwerp benaderen. ‘What’s in it for me’, aanspraken voor een deel van de populatie, focus op premiebetaling en/of het benaderen van media, kamerleden en alle varianten daar tussenin. Het is goed dat er kritisch meegekeken is want daarmee toets je vooraf of je verhaal passend is. Maar het meest bijzondere van de afspraken is dat we niet weten welk scenario eind 2026 / begin 2027 zich gaat voordoen en wat de dekkingsgraad zal zijn bij het invaren (overgang van het hele vermogen naar het nieuwe stelsel). Daarom bestaan de afspraken uit een verdeling naar de eigen potjes, compensatie en indexatie’s bij elk denkbare dekkingsgraad van 90 tot 125. Ook wat we doen bij een slecht weer scenario en in het bijna niet voorstelbare geval dat er meer in kas zit dan we voor mogelijk hielden. Dat we voor alle scenario’s toch een in mijn ogen evenwichtige verdeling hebben weten af te spreken getuigd van lef, maar ook de verantwoordelijkheid die we hebben genomen om inhoud te geven aan de Wet Toekomst Pensioenen.
Het is gedaan, ik ga het overleg van de Pensioenkamer verlaten. Het was een lange rit in de wereld van de pensioenen. Ooit (2008) kreeg ik de kans om als kaderlid van de vakbond samen met anderen een pensioencursus te volgen. Ik was net 40 en werd met die leeftijd als buitenaards wezen gezien. Wat doet zo’n jong iemand met pensioenen? De reden was simpel. Ik zag dat er per jaar 4 miljard euro premie werd betaald en er honderden miljarden in beheer waren. Daar zullen veel mensen van willen profiteren en ik wilde kijken hoe je op dat geld kon passen. Kort na mijn cursus kwam de financiële crisis en mocht ik deel gaan nemen aan de raden binnen het ABP. Van de eerste korting tot de eerste indexatie heb ik aanwezig kunnen zijn. Bijna niemand uit die tijd is nog aanwezig op de enkele zeer lang gepensioneerde bij een vakcentrale na. Na tien jaar (mijn max) kwam de vraag om van controlefunctie naar het onderhandelingsteam van het Ambtenarencentrum over te stappen. De pensioenkamer van de Raad van Overheidspersoneel. Een bijzondere omgeving en gelijktijdig iets wat ver van het bed van velen is en is daarmee een soms eenzaam bestaan. Samen met Jacques, mijn zeer kundige medeonderhandelaar die ook nog de sector defensie moest bedienen, hebben we het voor jou gedaan. Om meerdere redenen is het tweede deel van 2024 een mooi moment voor mij om het stokje over te dragen. Door dit op tijd aan het bestuur te melden was er ruim tijd om, in goed overleg en zonder problemen, te zoeken naar een opvolger. We hebben een kanjer waarvan ik trots ben dat hij mijn opvolger is. Die mag vol aan de slag met het nieuwe reglement voor 2027 en verder. De komende tijd staat voor mij in het teken van die overdracht. Dat is net als met eenestafette waarbij op hoge snelheid het stokje wordt overgedragen en de volgende loper vol gas er vandoor gaat op de baan naar een volgend finalemoment.
Misschien ga je nog een keer van mij horen want mijn pensioen is nog 10 arbeidsvolle jaren van mij vandaan en ik ben niet uitgekeken op de deelnemers van het ABP. Voor nu dank voor de steun en de kans die ik heb gehad dit unieke proces mee te mogen maken.
Het gaat je goed en ik wens iedereen veel pensioengenot in de toekomst.
Peter van der Spoel,
Onderhandelaar Pensioenkamer ABP
Amtenarencentrum, Den Haag